گروهى از فارغ التحصيلان قديمى يک دانشگاه که همگى در حرفه خود آدم هاى موفقى شده بودند، با همديگر به ملاقات يکى از استادان قديمى خود رفتند. پس از خوش و بش اوليه ، هرکدام از آنها در مورد کار خود توضيح مي دادند و همگى از استرس زياد در کار و زندگى شکايت مي کردند.

استاد به آشپزخانه رفت و با يک کترى بزرگ چاى و انواع و اقسام فنجان گوناگون ، از پلاستيکى و بلور و کريستال گرفته تا سفالى و چينى و يکبار مصرف بازگشت و مهمانانش را به چاى دعوت کرد و از آنها خواست که خودشان زحمت چاى ريختن براى خودشان را بکشند .

پس از آن که همه براى خودشان چاى ريختند و صحبت ها از سر گرفته شد، استاد گفت: اگر توجه کرده باشيد ، تمام فنجان هاى قشنگ و گران قيمت برداشته شده و فنجان هاى دم دستى و ارزان قيمت، داخل سينى برجاى مانده اند شما هر کدام بهترين چيزها را براى خودتان مي خواهيد و اين از نظر شما امرى کاملااطبيعى است ، اما منشاء مشکلات و استرس هاى شما هم همين است. مطمئن باشيد که فنجان به خودى خود تاثيرى بر کيفيت چاى ندارد. بلکه برعکس ، در بعضى موارد يک فنجان گران قيمت و لوکس ممکن است کيفيت چايى که در آن است را از ديد ما پنهان کند چيزى که همه شما واقعا مى خواستيد يک چاى خوش عطر و خوش طعم بود ، نه فنجان ! اما شما ناخودآگاه به سراغ بهترين فنجان ها رفتيد و سپس به فنجان هاى يکديگر نگاه مى کرديد.

زندگى هم مثل همين چاى است.

کار، خانه، ماشين، پول، موقعيت اجتماعى و .... در حکم فنجان ها هستند. مورد مصرف آنها ،

" نگهداری و دربرگرفتن زندگی است "

نوع فنجاني که ما داشته باشيم ،

نه کيفيت چاى را مشخص مي کند و نه آن را تغيير مي دهد.

اما ما گاهى صرفا با تمرکز بر روى فنجان ، از چايى که خداوند براى ما در طبيعت فراهم کرده است لذت نمي بریم .

خداوند چاى را به ما ارزانى داشته نه فنجان چای را ٬  از چايتان لذت ببريد! 

خوشحال بودن البته به معنى اين که همه چيز عالى و کامل است نيست بلکه بدين معنى است که شما تصميم گرفته ايد آن سوى عيب و نقص ها را هم ببينيد.

زندگی را با عشق نوش جان باید کرد .

نظرات شما عزیزان:

آدم زمینی

ساعت5:03---8 شهريور 1390

دوست خوبم سلام

برای دعای قشنگ و عمیقت ممنونم امیدوارم خداو ند مهربون برای شما و خونواده نازنینت سال خوب و پر از برکت و سلامتی و شادی رو مقدر فرموده باشه و یه همه ما توفیق عبادت بی ریا و خدمت بی توقع رو عنایت بفرماید .

مطلب خیلی زیبا و درعین حال مهمی رو مطرح کردی .یاد اوایل زندگی مشتر کم افتادم که هردو دانشجو بودیم و با یه زیر زمین اجاره ای و یه موتور گازی عشق دنیا رو می کردیم و با مشکلات مالی با شوخی کنار می اومدیم . یه بار داشتیم تو خیابون با پسر سه ساله مون قدم می زدیم که به مغازه ای که موز می فروخت نزدیک شدیم . اونموقع موز خیلی گرون بود و ما پول کافی همراه نداشتیم و نمی تونستیم بخریم . برای اینکه بچه بهانه نگیره قبل از رسیدن جلو مغازه بهش گفتیم ما دستات رو می گیریم تو چشمات رو ببند ببینیم تا چند می تونی با چشم بسته بشمری و با این ترفند از جلو اون مغازه با چشم بسته ردش کردیم و این موضوع رو بجای اینکه برای خودمون تبدیل به یه غصه بزرگ کنیم که چرا نتونستیم برای بچمون چیزی رو بخریم تا مدتها سوژه شوخی و خندمون کردیم که چه جالب از پس موضوع براومدیم .

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: